Анатолій Балуценка
4016 ОГНИ В
НЕБЕСАХ
В небесах, словно чудо, огни,
Зажигает их красное солнце,
Если в тучах погаснут они,
Для пожара найдётся оконце.
Хорошо, если это восход,
Впереди целой жизни дорога,
Но закат коль огонь свой зажжёт,
То до ночи осталось немного.
26.07.2000
4017 КАРУНКI
СЛОЎ
Неба распляло свае карункi,
Аблачыны прыпынiлi бег,
I куды не глянь, ва ўсе кiрункi,
Яно стала чыстым, нiбы снег.
Можна з слоў свае карункi плесцi,
Бо здаецца думка з iх цанней,
Ды з карункаў ў пастку лёгка ўлезцi,
Лепш заўсёды гаварыць ясней.
26.07.2000
4021 ЯК ДАЖДЖЫ
Адшумелi дажджы, адшумелi,
Не прыносяць хмар болей
вятры,
Толькi зоркi цяпер зiхацелi,
Ярка месяц свяцiў угары.
Выпадковая здатна абраза
Разлучыць i сяброў да пары,
Адшумiць, як дажджы, сварка з часам,
I памiрацца зноўку сябры.
28.07.2000
4029 ЗАБЫТАЯ
Была у вiшнi кветка, нiбы дзiва,
Цудоўны вёў у будучыню шлях,
Жыццё бяжыць няспынна i iмклiва,
I вiшанька саспела на вачах.
Нiкому сябе з'есцi не давала,
Нямiлы той, другога не люблю,
Але на дрэве ссохла i упала,
Забытая усiмi, на зямлю.
29.07.2000
4045 ПРОБА
ЗОЛАТА
Залатое лета красавала,
Шчодра даючы свае дары,
Ды яго, як быццам, не бывала,
Восень прытаiлась на двары.
Хаця крочыць восень
залатая,
Ды цудоўны настрой цалкам знiк,
Бо ўжо проба золата не тая,
Бо жыццё прабегла, як цягнiк.
3.08.2000
4053 СЧАСТЬЕ
НАСЛАЖДЕНИЯ
От дивной утренней зари
Всегда приходит в душу радость,
Она торжественно горит,
Даря волнующую сладость.
Рассвет мне нравится не зря,
Хоть есть иные увлеченья,
Горит прекрасная заря,
Давая счастье наслажденья.
5.08.2000
4079 ЗОРКА
ВЕНЕРА
У золаце цудоўных зорак неба,
Ўсiх позiркам адразу не крану,
Для прыгажосцi iх багата трэба,
Ды выбiраю лепшую, адну.
Бо ёй пяшчоты болей i даверу,
Яна глядзiць ласкава на Зямлю,
Знаходзяць i сярод дзяўчат Венеру,
Прызначаны ёй словы: «Я люблю!»
13.08.2000
4082 МЫСЛИ О
ВЕСНЕ
Упал уже листок последний с клёна,
Пожар осенний, отпылав, угас,
И без листвы осиротела крона.
Как пережить тяжёлый в жизни час?
Белугой плакать и грустить не надо,
Ведь почки есть, они в глубоком сне,
От листьев молодых придёт отрада,
Пусть согревают мысли о весне.
14.08.2000
4084 ЧАРОЎНЫ
ЛIХТАР
Як таз медны, Месяц поўны
Лёг спачыць на дах,
Быццам бы лiхтар чароўны,
Асвятляе шлях.
Хоць зусiм святло не грэе,
Да бачней карчы,
Сэрца дзiўна весялее,
Як iдзеш ўначы.
14.08.2000
4100 КРОКI
ВОСЕНI
Вецер хмары прыганяў здалёк,
Каб яны грымелi перунамi,
I зрабiла восень першы крок:
Пралiлась халоднымi дажджамi.
I ў жыццё прыходзiць сумны час,
Бо гады збягаюць, як аблокi,
Летняю парой адчуеш ўраз,
Што упарта восень робiць крокi.
18.08.2000
4138 ПАГОЖЫЯ
ДЗЯНЬКI
Апошнiя пагожыя дзянькi,
I скончыцца прыветлiвае лета,
На поплавах туманы ля ракi,
Але зямля яшчэ цяплом сагрэта.
Цудоўных вельмі цёплых дзён
шкада,
Прыемна, калi добрая пагода,
Хоць i мароз, не
страшная бяда,
Бо ад цябе на сэрцы
асалода.
31.08.2000
4141
НАХАБНАЯ ВОСЕНЬ
Прыйшла восень, стала на парозе,
Можа яе ў хату запрасiць?
Развiтацца з летам я не ў змозе,
Бо адразу нельга дзвюх любiць.
Лета для мяне яшчэ прывабна,
Да спадобы мне яго цяпло,
Але восень сунецца нахабна,
Як бы нават лета не было.
2.09.2000
4148 АСЕННI
ВЭЛЮМ
Туман павiс навокал, як вэлюм,
Чамусьцi восень твар у iм хавае,
Не бачна твару, але лёгкi сум
Такая таямнiчасць выклiкае.
Напэўна, трохi сорамна заўжды,
Таму вэлюм i надзявае восень,
Бо прынясе дажджы i халады,
Ў нябёсах не парадуе больш просiнь.
4.09.2000
4149 ВЕРАС
Хоць верасень прыносiць халады,
Ды верасы цвiтуць, як быццам летам,
Пад снег iдуць квiтучымi заўжды.
Цудоўным мо валодаюць сакрэтам?
У кожнай кветкi тэрмiн свой i час,
Квiтнела, ззяла, развiталась з светам,
Адзiн, як ружа, расквiтнеў i згас,
Другi, як верас, i памрэ паэтам.
4.09.2000
4152 ТУМАН
Ноч была яснай, i зоры жаданымi,
Радуюць сэрца такiя часы,
Ранак зямлю паахутваў туманамi,
Як не бывала чароўнай красы.
Калі ў вачах свецяць зорачкi ясныя,
Твар заўжды мае прыветлiвы стан,
Але становяцца людзi няшчаснымi,
Як на аблiчча кладзецца туман.
4.09.2000
4157
ПРЫТУЛАК
Парк летам даў прытулак для сустрэчы,
Куст бэзу быў нам сябрам залатым,
Каб позiрк недарэчны вельмi нечы,
Не абражаў пяшчоту i iнтым.
Але заплача хутка парк дажджамi,
Алеi потым замятуць снягi.
Здарыцца што у час
сцюдзёны з намi?
Знайсцi прытулак прыйдзецца другi.
6.09.2000
4165 ЗАКАТ
НАДЕЖДЫ
Сияют ярко утренние звёзды,
Красу свою волшебную даря,
Надежда манит, грезится час звёздный,
Ведь далека вечерняя заря.
Но солнце вмиг поднялось до зенита,
Уменьшилась надежда во сто крат,
И стало быстро пропадать из вида,
Пылал во всей своей красе закат.
9.09.2000
4176 ЗОРКI
Прыгажосць вакол перад вачамi,
Цуд убачыць хочацца хутчэй,
Ў небе вераснёвымi начамi
Зоркi значна болей i ярчэй.
Ранiцай дзiвосныя хвiлiны,
Ды душа смуткуе ў гэты час,
Зоркi ззялi, нiбы журавiны,
I без следу згаслi разам ўраз.
11.09.2000
4191 ВОСЕНЬ
У ЖЫЦЦI
Карункi аблакоў над галавою,
Але вакол вiсiць туман густы,
Бо восень крочыць хуткаю хадою,
На дрэвах лiст чырвона-залаты.
I прыгажосць становiцца былою,
Адзнак яе амаль што не знайсцi,
Прыходзiць сум асенняю парою,
Заўжды такая восень у жыццi.
13.09.2000
4194 ЗЛАТЫЕ
ДЕНЬКИ
Осень изменяет краски лета,
На деревьях золото и медь,
Вдохновенье – для души поэта,
Не поэтам – любо посмотреть.
Вся в металле дорогом аллея,
Осень, но ни грусти, ни тоски,
Для души нет ничего милее,
Чем златые первые деньки.
13.09.2000
4195 ПЛАЧ
ДАЖДЖЭЙ
Лета плача радасна i шчыра,
Шчодра вiльгаць аддае зямлi,
Дождж пяе, як залатая лiра,
Ды часы асеннiя прыйшлi.
Сумнымi дажджамi восень плача,
I прыходзiць ў сэрца боль тугi,
Б'е у шыбы барабан, няйначай,
Хай хутчэй пайшлi б ужо снягi.
14.09.2000
4197 АСЕННI
СМУТАК
Шэрым стала восеньскае неба,
Вецер нема ў кронах дрэў гудзе,
Болей хоць дажджу зусiм не трэба,
Ён, як госць няпрошаны, iдзе.
Смутак ў душу непагадзь прыносiць,
Шэрым ўсё становiцца вакол,
А душа святла i ласкi просiць,
Сонейка папесцiла каб зноў.
15.09.2000
4214 ЛЕТО
УЛЕТЕЛО
Осени чудесная примета:
Улетают клином журавли,
Вместе с ними улетело лето,
Дни уже холодные пришли.
Грустно от дождей и от тумана,
Радость от тепла давно вдали,
Осень наступила слишком рано,
Больше летней нет в душе любви.
19.09.2000
4215 АСЕННI
СУМ
Гнеўны вецер, хмурыя аблокi,
На душы ад iх асеннi сум,
Далягляд наблiзiўся далёкi,
Дождж накiнуў на яго вэлюм.
Хоць яшчэ лiстота залатая,
Ды дзiвосны, непаўторны цуд
Вецер з дрэў бязлiтасна зрывае,
Золата кладзецца ў чорны бруд.
20.09.2000
4219 АПОШНIЯ
ПАЦАЛУНКI
Апошнiя ад лета пацалункi,
Надоўга развiтацца трэба з iм,
Цудоўныя асеннiя малюнкi:
Блакiт у небе, залаты кiлiм.
I павуцiнне – лепшая
прыкмета,
Што час ужо мiнае залаты,
Што бабскае шыбуе ў вырай лета,
Наперадзе чакаюць халады.
21.09.2000
4220
ЖУРАЎЛIНЫ КЛIН
Туманы паднiмаюцца з далiн,
I сонейка заззяла над зямлёю,
Прыемна бачыць жураўлiны клiн,
Што выцягнуў шнуры над галавою.
Ды на душы трывога ад тугi,
Што лета адспявала звонкай лiрай,
I час цудоўны, сэрцу дарагi
На крылах жураўлi нясуць у вырай.
21.09.2000
4233 АСЕННI
IНЕЙ
Мiнуў час летнi, сэрцу дарагi,
Надоўга ўжо цяпло зямлю пакiне,
Хоць верасень, ды на траве снягi,
Пафарбаваў яе у срэбра iней.
Заўсёды вельмi хочацца цяпла,
Але яго не схопiш у далонi,
Калi пара халодная прыйшла,
I восень iней кінула на
скронi.
25.09.2000
4236 ЛЕТНИЕ
ДНИ
Последние дни уходящего лета
Всегда высоко, как награду, ценю,
Ведь летняя песня ещё не допета,
Я радуюсь каждому тёплому дню.
Хоть осень пришла и стоит на пороге,
В природе ведь лето повторится вновь,
Но в жизни полна осень грустной тревоги,
Ведь летние дни украшает любовь.
25.09.2000
4243 ГРУСТЬ
ПО ЛЕТУ
Птицы держат путь за океаны,
В небе тучи ходят чередой,
Падают созревшие каштаны,
Ветер лист срывает золотой.
Видеть вокруг золото приятно,
И каштаны опадают пусть,
Осень не отступится обратно,
И томит по лету душу грусть.
26.09.2000
4245 ЖУРБА
Туманы на лугi вэлюм паклалi,
Не бачна хмызнякоў анi травы,
На рэчцы вецер падымае хвалi,
Курлычаць ў шэрым небе журавы.
Не будзе больш ад сонейка пяшчоты,
I рэчка не палашчыцца вадой,
Хоць лета i вяртаецца заўсёды,
Ды сэрца напаўняецца журбой.
27.09.2000
4267 ЗЛАТАЯ
ПОРА
Жёлтый лист кружится под ногами,
Ведь недавно началась весна,
Лето отзвенело бубенцами,
Отзвучала летняя струна.
Скоро ляжет санная дорога,
Но пора златая не прошла.
Осень! Задержись ещё немного!
Хочется осеннего тепла.
2.10.2000
4270 ЧАКАЮ
ВЯСНУ
Сум ў душы i смутак у прыродзе,
Будзе так да будучай вясны,
Лiст асеннi скача ў карагодзе,
Сцеле залатыя дываны.
Золата, але нiжэшай пробы,
Мае вельмi малую цану,
Лiст зялёны больш мне да спадобы,
Зноў чакаю любую вясну.
2.10.2000
4271 НЕ
ВЫЛУЧАЦЦА
Рос баравiк – прыроды лепшы твор,
Ды харашун быў зрэзан яшчэ зранку,
Нiхто не возьме ў рукi мухамор,
Не паглядзiць на белую паганку.
Заўсёды рызыкуе прыгажосць
З бядою нечаканаю спаткацца,
Пазнаць каб горкай долi не прыйшлось,
Сваёй красой не трэба вылучацца.
3.10.2000
4277 АСЕННЯЕ
ПАВЕТРА
Паветра п'ю, як добрае вiно,
Што восенню чысцейшае, чым
росы,
Узнёсласць для душы дае яно,
I месца не знаходзiцца для прозы.
Апошнiя пагожыя дзянькi,
Даўно ўжо восень стала залатою,
Ды настрой яшчэ радасны такi,
Як быццам сустракаюся з
вясною.
4.10.2000
4290 ПЕЧАЛЬ
Отцвели и розы, и ромашки,
Пожелтела спелая трава,
Больше не поют, как летом, пташки,
Видна редко в небе синева.
И деревья без листвы, нагие,
Красоты, почти увядшей, жаль,
Дни ушли для сердца дорогие,
Осень привела с собой печаль.
8.10.2000
4309 ЧАС
ЛЮБВI
Журчыць яшчэ ў снягах ручай вясновы,
Пажоўклы адкрываецца мурог,
Ў вясновай песнi радасныя словы,
Што час любвi пераступiў парог,
Што адыходзiць цяжкi час зiмовы,
Прырода вырываецца з акоў,
Цяпло стварае добрыя умовы,
Каб расквітнела у душы
любоў.
13.10.2000
4330 ОСЕННИЕ
СНЫ
Осень краски выбрала иные,
Серебро струится над рекой,
Уж упали листья золотые,
Отошла природа на покой.
И деревьям, точно как и людям,
Снятся только молодости сны,
К сожаленью, у людей не будет
Никогда уж радостной весны.
16.10.2000
4338 МЕЧТЫ О
СЧАСТЬЕ
Упали на землю каштаны,
Осиротел осенний сад,
Летят скворцы за океаны,
И листья жёлтые летят.
Скворцы недавно прилетали,
И цветом пенились сады,
Весной о счастье мы мечтали,
Теперь растаяли мечты.
17.10.2000
4342 ЦВЕТЫ
Последние цветы в моём букете
Из белых, словно иней, хризантем,
Лишь вспоминать приходится о лете,
И осень уж уходит насовсем.
А впереди зима и снег пушистый,
Хоть серебром блестит его покров,
Как хризантемы, белый он и чистый,
Но грустно жить на свете без цветов.
18.10.2000
4346 ВСЕГДА
ПОКОЙ
Своей красой чарует море,
Но буря волны дробит в пыль,
Приводит грусть, приносит горе,
Душе приятней полный штиль,
Блик солнца на зеркальной глади,
Полёты чаек над водой,
Пусть буря остаётся сзади,
А впереди – всегда покой.
19.10.2000
4349 ДАБРАТА
Ў пустыню хмара надышла здалёк,
Маленькая, як белыя аблокi,
Пападалi дажджынкi на пясок,
Якi палае ад нязноснай спёкi.
Але дажджынкi парай сталi ўраз,
Хвалiлiсь дабратою, тым не меней,
Калi дабро рабiць прыходзiць час,
Яго даваць патрэбна поўнай жменяй.
19.10.2000
4380 ЧОРНАЯ
ВОСЕНЬ
Была ласкавай, ўзнёслаю прырода,
Цяпер у вокны з роспаччу гляджу,
Малюнак недарэчны антыпода
Кранае сумам сэрца i душу.
Днi восенi не здатны даць натхненне,
Як пачарнее залаты кiлiм,
Чакаецца цудоўнае iмгненне,
Як нацярушыць снег абрус над iм.
24.10.2000
4396 ЗАЎСЁДЫ
СУМНА
З пупышкi нарадзiўся лiст зялёны,
Прыйшла вясна, i стаў прыгожым клён,
Ды восенню пажоўкла лiсце кроны,
I на зямлю апаў, нарэшце, ён.
Лiст ў роспачы i адчувае стому,
Бо ветрык закружыў яго ураз,
Заўсёды сумна, як выводзiць з дому
Няўмольны, не заўжды ласкавы, час.
28.10.2000
4424 РАЗНЫЕ
ДНИ
Прекрасный светлый летний день,
Расплылось солнышко в улыбке,
И хочется укрыться в тень
Под кроною кудрявой липки.
Холодный зимний день и снег,
И солнце слабо согревает,
Не помогает даже мех,
Мороз под шубу залезает.
31.10.2000
4447
СТАРОНКI ЖЫЦЦЯ
Рабiн асеннiх яркiя рубiны
Заззялi у аправе залатой,
Красой натхненне выклiкаць павiнны,
Ды адчуваю ў сэрцы неспакой.
Бо страцяць яркi колер ягад гронкi,
I золата пападае у бруд,
Гартае хутка час жыцця старонкi,
Ў нябыт збягае прыгажосцi цуд.
4.11.2000
4449 ЧАС
ЮНАЦТВА
Пападала чырвоная лiстота,
Застаўся голым кучаравы клён,
Гняце яго трывога i маркота,
Вясну сваю успамiнае ён.
Заўсёды настрой восенню паганы.
А быў якi узнёслы па вясне!
Юнацтва час цудоўны i жаданы
Цяпер пабачыць можна толькi ў сне.
4.11.2000
4472 РАКА I РЭЧЫШЧА
Цяклi крынiчкi у раку,
Яна вадою ганарылась,
Бо рэчышча было з пяску,
Ды нечаканае здарылась.
Аднойчы скончыўся пясок,
Канец прыйшоў адразу цуду,
I добра бачылась здалёк,
Што стала шэрай плынь ад
бруду.
7.11.2000
4495 РАННЯЯ
ЗIМА
Лiстапад, а лiсця ўжо няма,
Восень ставiць свой апошнi клiчнiк,
На парозе белая зiма,
Паскiдаў з крон золата кастрычнiк.
Рана на душу ляглi снягi,
Як пялёсткi вiшнi i чарэшнi,
Сэрца у знямозе ад тугi,
Белы пух няхай бы лёг у снежнi.
10.11.2000
4509 АСЕННЯЯ
ЦIШЫНЯ
У вырай птушкi скончылi свой рух,
Лiсты на дол даўно ужо апалi,
Увосень я ад цiшынi
аглух,
Дзiвосна гукi лета чаравалi.
Занадта дакучае мiтусня,
I ад душы ёй не заўсёды рады,
Але гняце няўмольна цiшыня,
Як дзецi ў свет iдуць з бацькоўскай хаты.
11.11.2000
4513 ПАЛКАЕ
ЛЕТА
Ужо пазалацiў час лiст зялёны,
Ён хутка стане цалкам залаты,
Але я ў лета палкае ўлюбёны,
Любоў сваю аддаў я назаўжды.
Хоць восенню багатая прынада,
Як летам, прамень сонечны лаўлю,
Але не па душы зусiм мне здрада,
Я толькi лета палкае люблю.
12.11.2000
4546 ХАЛОДНЫ
СНЕГ
Квiтнеючы мне да спадобы сад,
Як тоне у яго снягах абутак,
Але, калi пачнецца лiстапад,
Ў душы ён выклiкае горкi смутак.
Даўно вясновай радасцi няма,
Асенні сад трымаўся, нібы годны,
Наперадзе суровая зiма,
Снег белы, як з пялёстак, ды халодны.
14.11.2000
4551 ЧАРОЎНЫ
ЎЗДЫМ
На прыгажосць глядзець ёсць звычка,
Бо ўздым натхнення дарагi,
Мiльгнула зорка, нiбы знiчка,
I крута разышлiсь шляхi.
Хоць зорка страцiлася з вiду
Ў цудоўным ззяннi залатым,
Хачу сустрэць яе арбiту,
Каб адчуваць чароўны ўздым.
15.11.2000
4553 НАДЗЕЯ I ЖУРБА
Сустрэчы, разлукi, сустрэчы
Бясконцыя ў плынi людской,
Здараюцца дзiўныя рэчы,
Што ў сэрцы знiкае спакой.
На плынi падымуцца хвалi,
I б'е ў
душы моцны прыбой,
Сустрэчы надзею давалi,
Разлукi вянчалi журбой.
15.11.2000
4564
БЯЛЮТКIЯ АБРУСЫ
Ляглi снягi, закрылi гразь i ямы,
Бялюткае накiнулi крыло,
I восеньскай зусiм не бачна драмы,
Як быццам лiстападу не было.
Бо ад вяснова-восеньскай спакусы,
Надзейна здатны баранiць снягi,
Як дзiўныя бялюткiя абрусы
I вады захаваюць, i грахi.
15.11.2000
4568 IДУ
СЦЕЖКАЮ
Асфальтаваю крочыць лепш шашою,
Чым слаба бачнай сцежкай палявой,
Але прыемна адчуваць душою,
Як кветкi прывiтаюцца з табой.
Вакол снягi раскiнулi рамонкi,
I жабы спрытна скочуць у ваду,
Павiс у небе жаваранак звонкi,
Прыемна мне, як сцежкаю iду.
15.11.2000
4569 ЗАЛАТАЯ
ВЕЛIЧ
Зямлю ноч хутка коўдрай накрывала,
Сляды былi нябачнымi ў расе,
Нарэшце, зорка першая заззяла,
А потым загарэлiсь разам ўсе.
I золата рассыпалась на неба,
Для велiчы яго няма цаны,
Ў душы жыве надзея i патрэба,
Што мы iснуем ў свеце не адны.
15.11.2000
4578 ЗАЛАТЫЯ
СОСНЫ
Я змалку вельмi лес люблю,
Ён мне – як першае каханне,
Хвiлiны радасцi лаўлю,
Iду як к соснам на спатканне.
Бук сустракаў я i самшыт,
Ды любы мне пейзаж
дзiвосны,
Як ў небе – сонца i блакiт,
А побач – залатыя сосны.
17.11.2000
4592
ТРЕВОЖНАЯ НЕЯСНОСТЬ
Бегут берёзки вдоль дороги,
Она всегда, как пух, легка,
Нет ни волненья, ни тревоги,
Коль едешь в роли седока.
Вокруг скрывается опасность,
Скорей доехать бы живьём,
В душе тревожная неясность,
Когда быть надо за рулём.
18.11.2000
4609 ЗАЛЕЖНА
АД СIЛЫ
Гучала музыка без слоў,
Як ветрык шалясцеў лiстотай,
Прайшла пяшчотная любоў,
Змянiлась болем i турботай.
Падняўся моцны ураган,
Сарвала лiст i лiўнем змыла.
Каханак вецер цi тыран?
Залежна, ў iм якая сiла.
21.11.2000
4612 ШЧОДРАЯ РУКА
Iней кiнуў серабро на вецце,
I бярозка стала белай сапраўды,
Вельмі вабна жыць на белым свеце,
Пра цябе калi турбуюцца заўжды.
Пачалась працяглая завея,
Надта шчодра срэбра сыпала з рукi,
Хаця белы пух цудоўна грэе,
Снег без жалю са ствала сарваў сукi.
22.11.2000
4619 ПЕРШАЕ
СПАТКАННЕ
Абрус белы кiнуў снег на гонi,
Нiбы яблынь цвет, пакрыў
зямлю,
Першыя сняжынкi на далонi,
Быццам цуд, я з радасцю лаўлю.
Першае прыемнае спатканне,
Менш душу хвалюе раз другi,
Калi гэта палкае каханне
Цi, як лёд халодныя, снягi.
23.11.2000
4622 БЫЛАЯ
КРАСА
I ружы цвет калiсьцi звяне,
Хоць чараваў раней сабой,
Нiхто з узнёсласцю не гляне,
Бо сэрца поўнiцца журбой.
Красы былой бясконца шкода,
Ды час бязрадасны прыйшоў,
Прапаў яе духмяны водар,
Пялёсткi сыплюцца на дол...
23.11.2000
4638
ГАЛIНАЧКI КАХАННЯ
Было галiнак ў лесе дастаткова,
Зiмою яны пойдуць пад снягi,
Ды можна, каб мароз не пёк сурова,
Касцёр раскласцi, а пасля другi.
Зiма, мароз i ветру завыванне,
Бо скронi пабялелi да пары,
Ды лепш сабраць галiначкi кахання
I распалiць спякотныя кастры.
25.11.2000
4656 ВЯСНОВЫ
БОР
Калi натхненне дораць вёсны,
Люблю хадзiць ў сасновы бор,
Павук наладзiў свае кросны
I тчэ карункавы узор.
Гуляе сонца па палянках
У дзiдах травеньскай травы,
Люблю прыходзiць ў лес па ранках:
Дурманiць водар ад смалы.
28.11.2000
4658 ЛЕС ЗIМОЙ
Прыгожы, нiбы волат, лес зiмой,
Бо хвоя зелянiну зберагре,
Душа набудзе ад яе спакой,
Да вершалiн ад радасцi ўзлятае.
Снег пакрывае хвою i зямлю,
Ляцiць з галля i ззяе, як сузор'е,
Я з радасцю заўжды iсцi люблю
Зiмовым лесам ў добрае надвор'е.
28.11.2000
4731
ГАРАДСКI ПЕЙЗАЖ
Маркота ў гарадскiх дварах,
Пейзаж натхнення не народзiць,
Садзiцца сонейка за дах,
З-за даху ранкам зноў усходзiць.
Пайду на поплаў цi на луг,
Душа спявае на раздоллi,
Там бачны сонца поўны круг,
Маркота не прыйдзе нiколi.
7.12.2000
4732 АСЕННЯЯ
ТУГА
Змянiлась зелянiна жаўцiзной,
Ўгары спяваў тут жаваранак звонкi,
Знайшла трава на лузе супакой,
Дзiвосна ў мураве цвiлi рамонкi.
Ды луг адчуў асеннюю тугу,
Прайшла пара цудоўнай прыгажосцi,
I я у марах аднавiць магу
Чароўны час мiнулай маладосцi.
7.12.2000
4741 ВОСЕНЬ
I ДУША
Ўспамiнаю мiнулае лета,
Яго ласку, цяпло, дабрыню,
Душа iмi была абагрэта
I пазнала палёт ўвышыню.
Ды цяпер восень баль свой спраўляе,
Спакваля час узнёслы прайшоў,
Ад тугi душа крылы складае,
Апускаецца хутка на дол.
9.12.2000
4778 ЗIМОВЫ
СПАКОЙ
Палi, балоты i лугi
Глядзяцца горка i тужлiва,
Абрус накiнулi снягi,
I адразнiць iх немажлiва.
Зусiм iнакш было вясной,
Ў час кветак i зялёнай рунi,
Натхненне замянiў спакой:
Зiмой ўсе роўныя красунi.
19.12.2000
4809 ЗОЛОТЫЕ ГОЛОВКИ
Прекрасные майские розы,
Душа от красы в облаках,
Но катятся горькие слёзы,
Когда я держу их в руках.
Ведь розы прекрасны живые,
У них тоже плачет душа,
Головки свои золотые
Сложили пред силой ножа.
25.12.2000
4817 АСЕННI
ПЛАЧ
Восень горка плакала дажджом,
Хутка згасла летняя уцеха,
Прыгажосць яе здавалась сном,
Нават не гучала болей рэха.
Сонечны праменьчык не кране,
Толькi варта жалю спадзяванне,
Плач ў душы асеннi, бо ў мяне
Разбурылась добрае каханне.
27.12.2000
4830
ЛЯКАРСТВА АД ПАКУТЫ
Зiмовы лес у белых шапках снегу,
Ад роспачы былой слядоў няма,
Бо прыгажосць дае душы уцеху,
Калi у ёй суровая зiма.
Бо прыгажосць – лякарства ад пакуты,
Хоць снег ахутаў коўдраю зямлю,
Зiмовы лес з душы здымае путы,
Я сосны ў шапках снегавых люблю.
30.12.2000
4834 СНЕГ
ТУГI
Выглядаюць сумна ўзiмку гонi,
На лугах схавалася трава,
Нечакана снег упаў на скронi,
I сiвою стала галава.
Зноў увесну рунь зазелянее,
Расквiтнеюць кветкамi лугi,
Маладосць вярнуцца не умее,
Снег на скронях – снег маёй тугi.
30.12.2000
4840 ДОЖДЖ
КАХАННЯ
Схiлiла кветка галаву да долу,
Бо надышоў спякотны цяжкi час,
Пра шчасце, нават, не вядзе размову,
I настрой, як прамень за хмарай, згас.
Каб горда галаву падняць да неба,
I радаснай усмешкай расцвiтаць,
Дажджу кахання пралiўнога трэба,
Бо кветкi нарадзiлiсь, каб кахаць.
31.12.2000
4846 СIНЬ ВАДЫ
Клiчуць сiнявокiя азёры,
Берагi высокiя ракi,
Залаты пясочак, як на моры,
Вабяць з iзумруду мурагi.
Як нявеста, цягне к сабе лета,
Спеў яго адвечна малады,
Радасцю заўжды душа сагрэта,
Як глядзець бясконца ў сiнь вады.
1.01.2001
4847
СНЕГАПАД
Снег спадае, як пух тапалiны,
Засцiлае абрусам зямлю,
I малюе, як ў казцы, карцiны,
Снегапад назiраць я люблю.
Была чорнай, як вугаль, дарога,
Ды сняжынкi пачалi свой рух,
Яны сыплюцца, нiбы з нiчога,
I кладуцца ласкава, як пух.
1.01.2001
4859 ВЯТРЫ
Вятры бяскоца розныя, як людзi,
Вясной у iх чуваць гаёвы шум,
Улетку хвалi плёскаюцца ў грудзi,
Увосень ў іх гучыць
няўмольны сум.
Наводзяць жах ў душы вятры зiмою,
Яны трывожна выюць, як ваўкi,
I сэрца напаўняецца тугою,
Лепш гаю шум i плёскат хваль ракi.
3.01.2001
4860 ЗАМIНКА
Сонца лье праменi на зямлю,
Ды цяплом папесцiць не заўсёды
Лес, лугi i кволую раллю,
Прычыняюць хмары перашкоды.
I кахання дзiўнае цяпло
Не заўжды ў другое сэрца льецца,
Хоць яно, як сонейка, ўзышло,
Ды заўжды замiнка падкрадзецца.
3.01.2001
4867
ПРАДВЕСНЕ
Праменьчыкi ў рукi лаўлю
I слухаю ветрыка песнi,
Як снег пакiдае зямлю,
Разбег пачынае прадвесне.
Вясна – час цудоўных надзей,
Душа асалоды чакае,
Бо сонейка свецiць ярчэй,
Душу ад пакут ачышчае.
4.01.2001
4877 БУРА Ў
ЖЫЦЦI
Вецер крылы шырэй распраўляе,
Небяспечна на дрэвах галлю,
Лiсце ўпарта без жалю зрывае,
Сыпле цуд залаты на зямлю.
Бура пройдзе, ды вынiкаў шкода,
Мог красу дарыць лiст залаты,
Як ад буры, ў жыццi перашкода,
Прападаюць бязглузда гады.
5.01.2001
4878
ЛАШЧЫЦЦА ЛЕТА
Лашчыцца лета ка мне,
Нiбы бяздомны дварняжка,
Хутка цяпло прамiне,
Будзе i сумна, i цяжка.
Восень падорыць iмжу,
Стануць пустыннымi гонi,
Сцюжа запоўнiць душу,
Снегам пакрыюцца скронi.
6.01.2001
4883 ВЯСНОВЫ
ВОДАР
Далёкаю вясной дзiвосны лёс
Падараваў прыгожую гарэзу,
Прываблiваў зялёны лiст бяроз,
I водарам п'янiлi кветкi бэзу.
Але бягуць няўмольныя гады,
Драбнiцамi становяцца праблемы,
Лiст на бярозах цалкам залаты,
Без водару квiтнеюць хрызантэмы.
7.01.2001
4885 АДЗIН
КРОК
Вецер жоўтае лiсце змятае
I складае ў сумёты пад плот,
Была доля у iх залатая,
Ды прыйшоў час суровых нягод.
Нечаканае шчасце здарыцца,
Падарунак лёс дасць залаты,
Не след з пыхаю iм ганарыцца,
Адзiн крок ад даброт да бяды.
7.01.2001
4891
ЧЫРВОНЫЯ ГРОНКI
Бэзу куст калiне гаварыў,
Што прыйшло магутнае каханне,
I пылок ёй нават падарыў,
Разам з iм пяшчотнае прызнанне.
Шмат чаго яшчэ дарыць гатоў,
Хоць была калiна весялуха,
Затужыла горка без пладоў,
Без чырвоных гронак прыйшла скруха.
8.01.2001
4895 СРЭБНАЯ
СЛЯЗА
Заплакаў ранак срэбнаю слязой,
Бо шкадаваў асуджаныя травы,
Бо лёс прайшоў няўмольнаю касой,
Чакаць цяпер прыходзiцца атавы.
Заззяла каб дзiвосная краса,
Каб мець заўсёды радасную згоду,
Не падала каб срэбная сляза,
Не слёзы лепей пiць, а асалоду.
9.01.2001
Апошні
верш тэмы Home Page Змест