2. Вершы аб адносінах памiж людзьмi

 

Анатолій Балуценка

http://ab2tt.narod.ru

 

 

4013     У СВЕЦКIМ КОЛЕ

 

Расла раней на сметнiку пад плотам,

Таксама, як i iншая трава,

Адразу непрыкметная, i потым,

Як убiралась ў кветкi крапiва.

 

Ды куст яе разросся вельмi дужы,

Бо ў свецкiм коле ззяла крапiва,

Цвiлi на клумбе ў добрай глебе ружы,

I у яе паднялась галава.

 

26.07.2000

 

Home Page     Змест

 

4024     ДАВЕРЛIВАЯ МЫШКА

 

Чакала доўга кошка ля нары,

Ў якой жыла даверлiвая мышка,

«Выходзь, мы будзем добрыя сябры»,

Але хацела з'есцi яе нiшкам.

 

Як хтосьцi абяцае вельмi шмат,

Нiколi слоў не трэба браць на веру,

Казаў таксама мышцы горзны кат,

Загiнуць ёй прыйшлося ад даверу.

 

28.07.2000

 

Home Page     Змест

 

4028     ЦЯЖАР

 

Сагнулась яблынька, галлё аж да зямлi,

Яно амаль плакучае зрабiлась,

Але далей чым, тым цяжэй плады былi,

I яблыня ад цяжару стамiлась.

 

Нялёгка мацi нарадзiць на свет дзяцей,

Iмкненне мець іх – лепшае у свеце,

Яна стараецца, каб выраслi хутчэй,

Але цяжар прыносяць часам дзецi.

 

29.07.2000

 

Home Page     Змест

 

4068     КРЭПАСЦЬ НЕДАТЫК

 

Гучыць, як грозны прыгавар, загад:

Ўсю зброю скласцi, адчынiць вароты.

Як выкананне здзейснiцца наўрад,

То абыходзяць крэпасцi заўсёды.

 

Хто крэпасцi браць моцнай сiлай звык,

Што баранiць сябе не мелi змогi,

Калi сустрэне крэпасць недатык,

Застанецца без вабнай перамогi.

 

10.08.2000

 

Home Page     Змест

 

4092    ЗАЧАРСТВЕЛЫЯ ДУШЫ

 

Няма слыху, хоць наяве вушы,

Вочы ёсць – адсутнiчае зрок,

Ўсё таму, што зачарствелi душы,

I святла няма ў iх, толькi змрок.

 

Боль чужы нiколi не адзначаць,

Тыя, шанаваць сябе хто звык,

Кволых i няшчасных не пабачаць,

Не пачуюць аб ратунку крык.

 

15.08.2000

 

Home Page     Змест

 

4133     ОБЩЕНИЕ

 

Объединять людей способно чувство:

Иль дружба будет это, иль любовь,

Тождественные взгляды на искусство

Иль общая услада от грехов.

 

Но коль несовместимы будут взгляды,

Незримо в душу неприязнь войдёт,

Общению не очень люди рады,

Когда один другому – антипод.

 

29.08.2000

 

Home Page     Змест

 

4167     ВЕРНАСЦЬ

 

Прыгажосць адзначыць можна вокам,

Хоць яна ў свой час ў палон ўзяла,

Па жыццю iсцi каб гордым крокам,

Трэба вернасць моцнай каб была.

 

Прыгажосць, бясспрэчна, да спадобы,

Ды яна праз час сплыве з вадой,

Вернасць – рыса найвышэйшай пробы,

Вернасць вызначаецца душой.

 

9.09.2000

 

Home Page     Змест

 

4224     СЯБАР З ЮНАЦТВА

 

Сустрэўся з сябрам я праз шмат гадоў,

З нас кожны быў бязрадасна панурым,

Бо дух сяброўства поўнасцю прайшоў,

Гады паўсталi памiж намi мурам.

 

Як i раней, мне сябар дарагi,

I з iм заўжды хацеў бы сустракацца,

Але не гэты, а зусiм другi,

З далёкага цудоўнага юнацтва.

 

22.09.2000

 

Home Page     Змест

 

 

4257     ТРУДНОСТИ В ОТНОШЕНИЯХ

 

Коль в отношенья трудности пришли,

В причинах их не стоит разбираться,

А ставить точку жирную над «и»,

И, как возможно, дальше удаляться.

 

Ведь начинать приятней будет вновь,

Быть может, в отношеньях ждёт отрада,

Печалит душу трудная любовь,

И трудной дружбы также ей не надо.

 

29.09.2000

 

Home Page     Змест

 

4302     ДРУЗЬЯ

 

Когда в судьбе произойдёт излом,

Запорошит снегами душу вьюга,

Согрею я тебя своим теплом,

В беде лишь узнаётся верность друга.

 

В дни радости за праздничным столом

Всех недругов увидеть очень сложно,

Когда беда взмахнёт своим крылом,

Друзей, хотя немногих, встретить можно.

 

10.10.2000

 

Home Page     Змест

 

4303     СЛЁЗЫ РОСПАЧЫ

 

Аб камень б'юцца кропелькi вады,

Прамень у пырсках запалiў вясёлку,

Але не бачны iхнiя сляды,

Дарэмна намагаюца, без толку.

 

Хай льюцца слёзы роспачы ракой,

Ды дараванне не прыйдзе ў iмгненне,

Жадаць дарэмна для душы спакой,

Калi ў душы у iншага каменне.

 

11.10.2000

 

Home Page     Змест

 

4360     ЧОРНАЕ НА БЕЛЫМ

 

На чорным фоне не пабачыць бруд,

Як глянуць нават позiркам умелым,

Ды прападзе дзiвоснай казкi цуд,

Як чорны колер з'явiцца на белым.

 

Калi падлюга схiбiць незнарок,

Абразу прэч, бо ён цябе нягодны,

Ды горка, калi зробiць дрэнны крок,

Здавалась, чалавек высокародны.

 

21.10.2000

 

Home Page     Змест

 

4391     ТРОПА ЛЮБВИ

 

Бежит по жизни в никуда тропа,

Вред нанося душевному здоровью,

Суровая превратница-судьба

Ни дружбой не балует, ни любовью.

 

Хочу, чтоб дни счастливые пришли,

Тропа любви чтоб устремилась к югу,

Ведь молодость летит, как журавли,

К любимой надо путь найти и к другу.

 

27.10.2000

 

Home Page     Змест

 

4394     РУБАНАК I СЯКЕРА

 

Рубанак моцна абражаў сякеру,

Што не умее добра працаваць,

Што бервяно шурпатае не ў меру,

I вельмi цяжка потым габляваць.

 

Сякера вельмi доўгi час маўчала,

Абаранiць не ў змозе гонар свой,

Абрыдла ёй, i далей пакiдала

Бярвеннi для рубанка ўжо с карой.

 

27.10.2000

 

Home Page     Змест

 

4412     ВЕТЕР И ТРАВИНКА

 

Злой ветер, кронами гудя,

Совсем к земле пригнул травинку,

Она завяла без дождя

И первую ждала дождинку.

 

Струится дождь, стоит стеной,

Пила травинка жадно влагу,

Хоть ветер дерзкий был и злой,

Его любила за отвагу.

 

30.10.2000

 

Home Page     Змест

 

4437     ЖЫЦЦЁВЫ СОК

 

Бяроза горка плакала ад ран,

Знявечыў цяжка ствол сякерай збоку

Бязлiтасны i жудасны тыран,

Каб назбiраць бярозавага соку.

 

I робiцца амаль заўсёды грэх,

Стварае моцны жорсткiя умовы,

Не для патрэбы – толькi для уцех

П'е з слабага апошнi сок жыццёвы.

 

2.11.2000

 

Home Page     Змест

 

4473     ЧУЖЫЯ I СВАЕ

 

Сысцiся цяжка берагам,

Таму няма мiж iмi спрэчкi,

Збудуюць мост цi тут, цi там,

Агульным бераг стане ў рэчкi.

 

Нiхто чужога не кране

Знянацку, незнарок, адразу,

Свайго нiколi не мiне,

Цi крыўду зробiць, цi абразу.

 

7.11.2000

 

Home Page     Змест

 

4517     ЖУДАСНЫ УДАР

 

Спачатку сядзе, а пасля кусае,

Высокародны, хоць малы, камар,

Маланка гром ўжо потым пасылае,

Спярша смяротны нанясе удар.

 

Сказаць лепш непрыемнае адкрыта,

Душа няхай занудзiцца ад хмар,

Чым так, як серп без жалю рэжа жыта,

Наносiць ў сэрца жудасны удар.

 

12.11.2000

 

Home Page     Змест

 

4582     МОРА I СКАЛА

 

Вельмi бурна мора бушавала,

Гнеўна бiў па беразе прыбой,

Ды, нарэшце, скончылась навала,

Ды жаданы не прыйшоў спакой.

 

Бо скала прыгожая упала

I ляжыць пакорлiва на дне,

Мора ў адзiноце сумавала,

Не вярнуць таго, што ўжо мiне.

 

17.11.2000

 

Home Page     Змест

 

4626     КПIНЫ

 

Вяроўка добра пачак кнiг трымала,

Але сусед, пабачыўшы, сказаў,

Што шчыльнасцi у пачку вельмi мала,

I гаспадар тужэй перавязаў.

 

Парвалася вяроўка, настрой згiнуў,

Для кнiг прыйшла ганебная пара,

Нiхто не любiць над сабою кпiнаў,

Ад iх зусiм не прычакаць дабра.

 

24.11.2000

 

Home Page     Змест

 

4645     НАХАБНЫ РУЧАЙ

 

Ручай смяяўся, што смярдзяць балоты,

Ў iх тванi шмат i брудная вада,

Але прыйшоў час жудаснай спякоты,

I ручая кранулася бяда.

 

Бо цалкам яго жвiр сухi паглынуў,

А сiлкаваўся ён за кошт балот,

Ручай нахабны ўраз без следу згiнуў,

Бо быў дзiцём смярдзючых брудных вод.

 

27.11.2000

 

Home Page     Змест

 

4679     ЦIША ЗАЛАТАЯ

 

Падняўся моцны ураган,

Ламалiсь дрэвы, як запалкi,

I лес стагнаў ад цяжкiх ран,

Вакол ляглi ствалоў кавалкi.

 

Пачаў ласкавы ветрык бег,

Настала цiша залатая,

Але спазнiўся час уцех:

Лiстоту мёртвую гайдае.

 

1.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4694     АДЧУВАННЕ МОЦЫ

 

Як вецер мае надта мала сiлы,

Ласкавы ён, пяшчотны, дарагi,

Спявае вельмi сумныя матывы,

Як стане у яго напор другi.

 

Як моц сваю уласную адчуе,

Ўсё жорстка разбурае на шляху,

I аб сваiм вар'яцтве не шкадуе,

Ды выклiкае жудасць i тугу.

 

2.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4752     СОНЕЙКА I ЗМЯЯ

 

Калi, як лёд, халодная зямля,

У стоме i знямозе недарэка,

На сонейцы прыгрэецца змяя,

Адразу узнiкае небяспека.

 

Ад цеплынi, што лiлася штодня,

Змяя рабiлась жвавая i злая,

Прыйшлась ёй да спадобы вышыня:

Атрутным джалам сонейка кусае.

 

11.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4762     ЧЫСТЫ СТРУМЕНЬ

 

Ручай бег, нiбы ранак, чысты,

Быў залаты пясок на дне,

Карэц яго вады празрыстай

У спёку вабiў, быў ў цане.

 

Дно стала глейкiм, вада з брудам,

Ды ў вадах не яе вiна,

Струмень каб быў заўсёды цудам,

Залежыць поўнасцю ад дна.

 

16.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4790     ЦЁПЛЫЯ СЛОВЫ

 

Сухое зерне – нiбы нежывое,

Ды пападзе ў вiльготнае цяпло,

Жыццё ў iм пачынаецца другое,

Як цуд, яно схаванае было.

 

Калi душа ад болю знемагае,

Жыццё ў ёй можа аднавiцца зноў,

Яна, як птушка, крылы распраўляе

Ад добрых i пяшчотных цёплых слоў.

 

22.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4792     ПАДЗЯЛIЦЦА БОЛЕМ

 

Вярба схiлiлась над вадой,

З галiнак слёзы пралiвае,

Сваёю дзелiцца бядой,

Суседку рэчка суцяшае.

 

Сум пападае ў плынь вады,

I крона ў праменях iскрыцца,

Пакуты меней ад бяды,

Як ёсць з кiм болем падзялiцца.

 

23.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4812     НЯГОЖЫЯ СЛОВЫ

 

Без цяжкасцей магчыма з добрай рэчы

Адзiным рухам кепскую зрабiць,

Цяжар вялiкi звалiцца на плечы,

Каб першаснасць дакладна аднавiць.

 

У зносiнах мець трэба шанаванне,

Бяздумна не кiдаць нягожых слоў,

Бо можна страцiць палкае каханне

I дарагiх знаёмых i сяброў.

 

26.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4824     ХIТРЫ КОТ

 

Пытаў не раз сабака у ката:

«Чаму маё жыллё – малая будка,

I холадна зiмой, i цесната,

Выносяць ежу мне не вельмi хутка?»

 

I адказаў сабаку хiтры кот:

«Навошта шчэрыць зубы, гнеўна рыкаць?

Каб мець ад гаспадынi больш пяшчот,

Не гаўкаць лепей трэба, а мурлыкаць».

 

28.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4831     СПЁКА I СЦЮЖА

 

Як сонца ярка ззяе цэлы час,

На небе падымаецца высока,

Ўсё роўна пакутуюць ад абраз,

Бо дакучае жудасная спёка.

 

Але, як свецiць месяц уначы,

Бо кепска ацанiлi ззянне мужа,

Не цела, а душу пачне пячы,

На гэты раз пранiзлiвая сцюжа.

 

30.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4835     БУРА

 

Ад буры стогнуць сосны i дубы,

Ды настае трывожнае iмгненне,

Што не хапае сiл для барацьбы,

Калi занадта кволае карэнне.

 

Сабе зацiшку лепш заўжды шукаць,

Калi нясуцца грозныя вiхуры,

Душу каб ад пакуты ўратаваць,

Лепш пазбягаць раз'юшанасцi буры.

 

30.12.2000

 

Home Page     Змест

 

4856     СОРНЯК

 

Не хочу быть жалким и ничтожным

И терпеть страданья от угроз,

Сорняком несчастным придорожным

Среди пышных и цветущих роз.

 

Быть своим – напрасное стремленье,

Не придут ни дружба, ни любовь,

Заслужить возможно уваженье

Только среди братьев сорняков.

 

2.01.2001

 

Home Page     Змест

 

4871     КАНФЛIКТ

 

Выдатны аб'ектыў без аберацый,

Iначай ён – прыгожы сувенiр,

Я не люблю канфлiктных сiтуацый,

Мне да спадобы злагада i мiр.

 

Лепш не прыдбаць жаданага нiколi,

Хай нават цуд вялiкi цi рэлiкт,

Бо мне дастатку сцiплага даволi,

Нiколi не жадаю мець канфлiкт.

 

5.01.2001

 

Home Page     Змест

 

4909     ЦЁПЛЫЯ АДНОСIНЫ

 

Зiма, а снег заплакаў ручаямi,

Зямля паволi высахла ад слёз,

Неверагодна: студзеньскiмi днямi

Не дакучае сцюжаю мароз.

 

Прыемна, як ў адносiны нiколi

Прыйсцi не можа лютая зiма,

Душа прыдбае шчасце ад патолi,

Бо месца для тугi зусiм няма.

 

11.01.2001

 

Home Page     Змест

 

4919     ХВАЛI ЖОРСТКАСЦI

 

Бiлiсь магутныя хвалi

Ў бераг ракi незнарок,

Ды пад сабой пахавалi

Жоўты прыгожы пясок.

 

Бераг, аднак, пакутуе

Зноў ад удараў глухiх,

Жорсткасць нiяк не адчуе

Боль i нягоды другiх.

 

12.01.2001

 

Home Page     Змест

 

4937     АДНА ДЗЕЯ

 

Слёзы шчасця – для твару украса,

Як цудоўны духмяны нектар,

А здарыцца бяда цi абраза,

Слёзы болю знявечваюць твар.

 

Дзею моцна змяняюць умовы,

Адзiн выраз, з адных тых жа слоў

Азначае учынак суровы

Цi пяшчотную надта любоў.

 

15.01.2001

 

Home Page     Змест

 

4945     АСЕННI ЎРАДЖАЙ

 

Вясна была халоднай, як iльдзiна,

Яшчэ марозам агрызнуўся май,

А летам спёка мучыла няспынна.

Цi будзе добры восенню ўраджай?

 

Хоць кажуць: «Дзецi для жыцця – як краскi»,

Як не хапае ім цяпла з вясны,

Калi няма любвi, пяшчоты, ласкi,

То жорсткiя дарослыя яны.

 

16.01.2001

 

Home Page     Змест

 

4973     МАЛАНКI ПОЗIРКАЎ

 

Маланкi тваiх позiркаў лаўлю,

Няма адносiн цёплых памiж намi,

Усмешку i пяшчоту я люблю,

I не хачу быць бiтым перунамi.

 

Зрабi ласкавей трохi позiрк твой,

Халодны лёд ў душы няхай растане,

Заўсёды так здараецца вясной,

Цяпло народзiць палкае каханне.

 

21.01.2001

 

Апошні верш тэмы     Home Page     Змест

 

 

 

Hosted by uCoz