Анатолій Балуценка
4239
МАСТАЦТВА – НАРОДУ
Мастацтва належыць народу,
Аб гэтым вядома даўно,
Але з старажытняга роду
Народу не трэба яно.
Яму да спадобы эрзацы,
Шэдэўры не вабяць зусiм,
Хоць трэба шмат ўдумлiвай працы,
Народ ў захапленні
другiм.
25.09.2000
4381 ДОБРЫ
ГУСТ
Ёсць на банкеце самагонка
I пяцiзоркавы каньяк,
Гудуць фужэры вельмi звонка,
Бо у гасцей выдатны смак.
Як i банкет, бiблiятэка,
Жалобны на палiцах плач,
Стаiць што кнiга недарэка,
Бо мае добры густ чытач.
24.10.2000
4458 ЗАЛАТАЯ
НIВА
Была калiсьцi нiва залатая,
Ды пустазеллем пышна зарасла,
Даўно свайго аратага чакае,
Але пара яшчэ не надышла.
Зямля ў знямозе сейбiтаў чакае,
Свае каб словы кiнулi туды,
Каб красавала нiва залатая,
I важкiм быў наш колас залаты.
5.11.2000
4469 ЛЮБIМАЯ
ПЕСНЯ
Цудоўнай хваляй музыка лiлася,
I слоў прыгожых бегла палатно,
Ды песнi пра Алёну i пра Яся
Спявалi ад душы ужо даўно.
Знаходзiлiсь калiсьцi у прадвеснi,
Цяпер марозiць жорсткая зiма,
Каб зараз заспяваць, любiмай песнi,
На жаль вялiкi, ўжо даўно няма.
7.11.2000
4651
ЖОРСТКАСЦЬ
Паэзii патрэбна мяккай быць,
Ў пяшчотнасцi ляжыць яе аснова,
Але, каб недахопы пакарыць,
Ёй жорсткай трэба быць абавязкова.
Бо шчасця вельмi мала – шмат бяды,
Псуюць жыццё лiхiя недахопы,
Паэзiя парадзiць не заўжды,
Ды часам робiць хоць якiя спробы.
27.11.2000
4659 ЗАЛАТОЕ
СЛОВА
Паэзii прыгожай трэба быць,
Пра добрае гаворыць цi пра злое,
Каб настрой атрымаць, а не згубiць,
Мець трэба ў вершы слова залатое.
За словы як чапляецца язык,
Жаданай не адбудзецца патолi,
Гартанны толькi будзе чутны рык,
А песнi не пачуецца нiколi.
28.11.2000
4662
НАСУЩНЫЙ ХЛЕБ ДУШИ
Есть разные сорта и виды хлеба,
С пшеницы твёрдой или мягкой ржи,
Они с земли, один лишь льётся с неба:
Поэзия – насущный хлеб души.
К ней, нежной, нужно только прикоснуться,
Чтоб ощутить стремительный полёт,
Из серых будней в празднике проснуться,
И пить её нектар, росу и мёд.
28.11.2000
4667 ПАЭЗIЯ
ГУКАЕ
Гартаю паэтычныя старонкi,
I кожная свой здатна даць уплыў,
Бо чую голас хрыплы або звонкi,
Цi толькi шум, цi ўзнёсласцi матыў.
Мелодыя чаруе i гукае
Ў дзiвосны, вельмi паэтычны, свет,
Аматараў заўсёды адшукае
Лiрычны i удумлiвы паэт.
29.11.2000
4684 ЗВОНКI
МЕТАЛ
Як прамываць пясок залатаносны,
Або драбiць пароду моцных скал,
Працэс хоць цяжкi i парой нязносны,
Але блiсне у вынiку метал.
Паэзii праглядваю старонкi:
Парода скал цi жоўценькi пясок,
Але метал калi сустрэну звонкi,
Як звон, ён клiча да сябе здалёк.
2.12.2000
4685 ХЛАМ
БIБЛIЯТЭК
Наперадзе чакае эшафот,
Ды боль ад жаху не прыходзiць ў грудзi,
Пляце свае карункi вершаплёт,
Нiколi iх нiхто чытаць не будзе.
Друкуюць кнiгi гэтых недарэк,
Цi тоўсты том, цi зборнiк вельмi тонкi,
Ды не чытаюць хлам бiблiятэк,
Бо ў кнiгах не разрэзаны старонкi.
2.12.2000
4705 ЗМЕСТ I
ВОКЛАДКА
Не за прыгожую паперку,
А за цудоўны смак i пах
Шануе пакупнiк цукерку,
Чароўную, як ў дзiўных снах.
Адчую зiмнюю адлiгу,
Не прыйдзе жаласных пакут,
Калi адкрыць удасца кнiгу,
Дзе змест i вокладка – як цуд.
3.12.2000
4708 ЗОРКI ЛIТАРАТУРЫ
Нiхто не вывучаў дакладна
Лiтаратуру пры свячы,
Бо людзi ведаюць выдатна,
Што неба чорнае ўначы.
Прысуд: «Пагана», без гаворкi
На ўсiх кiдае чорны цень.
Але ўначы якiя зоркi!
Нябачны толькi яны ўдзень.
4.12.2000
Апошні
верш тэмы Home Page Змест